Van Aliexpress, je kent 'm wellicht.
Hij heeft me inmiddels een carbon zadel, een setje lampen, een carbon voorvork, een carbon stuur en een fietswinterbroek geleverd, tot nu toe alles zonder problemen. Nog niet alles is uitvoerig getest natuurlijk, daar is het nog te kort dag voor. Als het goed is zijn er nog een shirt met lange mouwen en een paar winterhandschoenen onderweg.
Dit alles is gekocht met het oog op de Drenthe200. Ik denk dat ik na deze monstertocht wel kan zeggen of ze voldoen of niet.
maandag 9 november 2015
donderdag 22 oktober 2015
Licht en niet duur deel 2
Zoals aangekondigd zijn er nieuwe pakjes uit China aangekomen. Ditmaal met twee keer een ledlamp voor op het stuur of helm. Ik heb er een inmiddels geprobeerd en er komt een hele bak licht uit. Je kunt er in ieder geval heel goed egeltjes in de tuin mee spotten! Hoe goed ze het doen als verlichting voor een nightride moet ik maar eens uitvinden, de dagen zijn er inmiddels kort genoeg voor.
In een ander pakketje zat de bestelde carbon voorvork. Ook een koopje, maar ook een wat hoger risico. Qua gewicht zal het een hele hoop schelen, deze weegt 532 gram. Ten opzichte van een stalen voorvork zal het zo'n halve kilo schelen.
 |
| Voor minder dan €20 per stuk niet te duur om eens uit te proberen |
vrijdag 9 oktober 2015
Licht en niet duur
Dat moet wel uit China komen!
Full carbon zadel van 124 gram en dat voor een kleine €18, inclusief verzenden. Morgen proberen tijdens de toertocht van Ermelo. Wordt dat 60 km afzien met pijn in m'n kont?
Het zadel is in ieder geval wel snel, binnen 9 dagen van China naar Bennebroek!
Binnenkort nog meer licht(s) uit het verre oosten.
Het zadel is in ieder geval wel snel, binnen 9 dagen van China naar Bennebroek!
Binnenkort nog meer licht(s) uit het verre oosten.
one for all, hoe verder deel 2
Met het oog op de Drenthe200 ben ik nog altijd aan het zoeken naar lichtere, goedkope, maar wel probleemloze vervangingsonderdelen.
Bij singlespeed.nl heb ik een 36-tands Hope narrow-wide kettingblad besteld. Deze komt op een XT-crankset. Op de fietsenwerkplaats lag een vernacheld Cube-frame met alleen de rechtercrank (met versleten kettingbladen). Crank is inmiddels wat opgepoetst.
Gisteren via marktplaats een bijpassende linkercrank gevonden voor weinig, dus de crankset is bijna weer compleet.
De kogel is dus wel door de kerk voor wat betreft de 1x9 set-up. Ik zal wegen wat het gewichtsvoordeel van deze wijziging is, ben zelf ook benieuwd.
Tegelijk met het kettingblad heb ik ook kurken handvatten mee besteld. Kost weinig en ik kan me herinneren dat ze me tijdens de TransSchwarzwald in 2007 goed bevielen, waarom ik ze er daarna heb afgehaald weet ik echter niet meer.
Ook heb ik 2 Maxxis Ignitor 2.1 banden mee laten komen. Deze vallen echt smal voor een 2.1 en met wat geluk gaat dit passen in de achterbrug van mijn frame. Het schijnen echte allrounders te zijn, ben benieuwd.
De 185 mm remschijven (294 gram/2) heb ik vervangen door 160 mm exemplaren (184 gram/2), samen met de andere adapters levert dit 138 gram winst op.
De Woodman qr-zadelpenklem van 44 gram heb ik vervangen door een bolt-on exemplaar van Hope wat 25 gram winst oplevert.
De cassette wordt tegelijkertijd met het monteren van de 1*9-setup ook vervangen. Ik heb gekozen voor een 11-32 SLX cassette. Met een aluminium lockring weegt deze 272 gram. De huidige cassette, een 11-32 Sram PG970, heb ik nog niet gewogen, maar de verwachting ligt bij een gewichtswinst van ca. 40 gram.
Bij singlespeed.nl heb ik een 36-tands Hope narrow-wide kettingblad besteld. Deze komt op een XT-crankset. Op de fietsenwerkplaats lag een vernacheld Cube-frame met alleen de rechtercrank (met versleten kettingbladen). Crank is inmiddels wat opgepoetst.
De kogel is dus wel door de kerk voor wat betreft de 1x9 set-up. Ik zal wegen wat het gewichtsvoordeel van deze wijziging is, ben zelf ook benieuwd.
Tegelijk met het kettingblad heb ik ook kurken handvatten mee besteld. Kost weinig en ik kan me herinneren dat ze me tijdens de TransSchwarzwald in 2007 goed bevielen, waarom ik ze er daarna heb afgehaald weet ik echter niet meer.
Ook heb ik 2 Maxxis Ignitor 2.1 banden mee laten komen. Deze vallen echt smal voor een 2.1 en met wat geluk gaat dit passen in de achterbrug van mijn frame. Het schijnen echte allrounders te zijn, ben benieuwd.
De 185 mm remschijven (294 gram/2) heb ik vervangen door 160 mm exemplaren (184 gram/2), samen met de andere adapters levert dit 138 gram winst op.
De Woodman qr-zadelpenklem van 44 gram heb ik vervangen door een bolt-on exemplaar van Hope wat 25 gram winst oplevert.
De cassette wordt tegelijkertijd met het monteren van de 1*9-setup ook vervangen. Ik heb gekozen voor een 11-32 SLX cassette. Met een aluminium lockring weegt deze 272 gram. De huidige cassette, een 11-32 Sram PG970, heb ik nog niet gewogen, maar de verwachting ligt bij een gewichtswinst van ca. 40 gram.
woensdag 16 september 2015
one for all, hoe verder deel 1
De set-up van deze fiets is inmiddels goed aan de tand gevoeld en er zijn reeds wat wijzigingen doorgevoerd. Via singlespeed.nl heb ik een tweetal Geax Barro Race TNT banden voor €10 per stuk gekocht en gemonteerd. Deze zijn prima voor droge omstandigheden, met niet al te veel lage noppen.
Nu de herfst er weer aan komt monteer ik de Specialized banden weer, nu zowel voor (1.95) als achter (1.8) de Renegade. Ben benieuwd hoe deze het gaan doen in de nattere omstandigheden.
Via marktplaats heb ik inmiddels ook een ander setje tubeless-ready wielen gekocht van Roval.
Vandaag heb ik WTB voorwiel met Geax Barro Race TNT 2.0 buitenband + binnenband vervangen door het Roval voorwiel met Specialized Renegade 1.95 en Schwalbe Doc Blue 60 ml. Het levert in ieder geval een gewichtsvoordeel van 478 gram op. De oude set woog 2022 gram, de nieuwe set 1550. Gewogen excl. remschijf, incl. snelspanner cq 9 mm thru-bolt. Da's de moeite.
Ook het WTB-achterwiel met dezelfde bandenset-up als achter is inmiddels vervangen door een Roval achterwiel, ditmaal met de Specialized Renegade 1.8 en de Doc Blue. Het oude wiel met band woog 2080 gram, de nieuwe 1632 gram, beide keren zonder remschijf en snelspanner gemeten.
In totaal heb ik door de wielen- en bandenwissel 920 gram gewicht bespaard.
De in het oude achterwiel gebruikte stalen Shimano snelspanner van 88 gram heb ik vervangen door een Hope exemplaar van ca. 65 gram. Dit levert dus ook iets gewichtswinst op, maar dat is niet afhankelijk van de wielset.
Met het oog op de Drenthe200 ben ik nog wel op zoek naar meer low-budget gewichtbesparing, wellicht dat ik een 1*9 set-up ga proberen i.p.v. de huidige 3*9.
Hierbij verlies je het gewicht van de linkershifter en voorderailleur, binnen- en buitenkabel, 2 kettingbladen en een stukje van de ketting. Het vereist wel de aanschaf van een narrow-wide kettingblad, deze zijn niet goedkoop, vanaf ca. €50.
Een voorderailleur weegt ca. 130 gram, de linkershifter ook zoiets, de 3 kettingbladen ca. 200 gram en laten we voor het stukje ketting en de binnen- en buitenkabels eens 40 gram nemen. Het nieuwe kettingblad (Absolute Black Narrow-Wide 36T) weegt 50 gram. Het vervangen van de normale Deore Shadow achterderailleur door een Deore Shadow+ exemplaar kost ca. 40 gram.
Op basis van deze gegevens zou me dat ongeveer 400 gram gewichtswinst opleveren. Het meeste heb ik al, alleen het kettingblad zal ik nog moeten aanschaffen.
De huidige screw-on handvatten van Rose ga ik nog vervangen door ESI-grips Chunky van 60 gram. Dat zal niet veel gewicht besparen, misschien 60 gram, maar zal wel comfortabeler zijn. De Rose handvatten zijn nogal hard.
Andere manieren van gewicht besparen gaan in verhouding veel meer geld kosten en de vraag is of het leidt tot een functioneel betere fiets.
Nu de herfst er weer aan komt monteer ik de Specialized banden weer, nu zowel voor (1.95) als achter (1.8) de Renegade. Ben benieuwd hoe deze het gaan doen in de nattere omstandigheden.
Via marktplaats heb ik inmiddels ook een ander setje tubeless-ready wielen gekocht van Roval.
Vandaag heb ik WTB voorwiel met Geax Barro Race TNT 2.0 buitenband + binnenband vervangen door het Roval voorwiel met Specialized Renegade 1.95 en Schwalbe Doc Blue 60 ml. Het levert in ieder geval een gewichtsvoordeel van 478 gram op. De oude set woog 2022 gram, de nieuwe set 1550. Gewogen excl. remschijf, incl. snelspanner cq 9 mm thru-bolt. Da's de moeite.
Ook het WTB-achterwiel met dezelfde bandenset-up als achter is inmiddels vervangen door een Roval achterwiel, ditmaal met de Specialized Renegade 1.8 en de Doc Blue. Het oude wiel met band woog 2080 gram, de nieuwe 1632 gram, beide keren zonder remschijf en snelspanner gemeten.
In totaal heb ik door de wielen- en bandenwissel 920 gram gewicht bespaard.
De in het oude achterwiel gebruikte stalen Shimano snelspanner van 88 gram heb ik vervangen door een Hope exemplaar van ca. 65 gram. Dit levert dus ook iets gewichtswinst op, maar dat is niet afhankelijk van de wielset.
Met het oog op de Drenthe200 ben ik nog wel op zoek naar meer low-budget gewichtbesparing, wellicht dat ik een 1*9 set-up ga proberen i.p.v. de huidige 3*9.
Hierbij verlies je het gewicht van de linkershifter en voorderailleur, binnen- en buitenkabel, 2 kettingbladen en een stukje van de ketting. Het vereist wel de aanschaf van een narrow-wide kettingblad, deze zijn niet goedkoop, vanaf ca. €50.
Een voorderailleur weegt ca. 130 gram, de linkershifter ook zoiets, de 3 kettingbladen ca. 200 gram en laten we voor het stukje ketting en de binnen- en buitenkabels eens 40 gram nemen. Het nieuwe kettingblad (Absolute Black Narrow-Wide 36T) weegt 50 gram. Het vervangen van de normale Deore Shadow achterderailleur door een Deore Shadow+ exemplaar kost ca. 40 gram.
Op basis van deze gegevens zou me dat ongeveer 400 gram gewichtswinst opleveren. Het meeste heb ik al, alleen het kettingblad zal ik nog moeten aanschaffen.
De huidige screw-on handvatten van Rose ga ik nog vervangen door ESI-grips Chunky van 60 gram. Dat zal niet veel gewicht besparen, misschien 60 gram, maar zal wel comfortabeler zijn. De Rose handvatten zijn nogal hard.
Andere manieren van gewicht besparen gaan in verhouding veel meer geld kosten en de vraag is of het leidt tot een functioneel betere fiets.
zaterdag 5 september 2015
Koga Miyata Roadrunner 2.0
Enige maanden geleden heb ik de Koga afgemaakt en ik heb er inmiddels een flink aantal woon-werk-kilometers mee gereden. De meeste tijd deed ik dat in de middelste (3e) versnelling, welke ook de directe aandrijving van de versnellingsnaaf is. Het bijbehorende verzet is dan 52/20. De spreiding van de versnellingen is nogal groot, waardoor ik alleen met flinke meewind eens in de verleiding kwam op te schakelen naar 4. Versnelling 2 en 1 zijn wel eens gebruikt bij het beklimmen van een duin of het Kopje van Bloemendaal. Op de site van De Fietsenmaker kwam ik nog een Shimano Adamas 48-tands kettingblad voor 15 euro tegen en heb deze besteld. Deze is in de plaats gekomen van de dubbele 42/52-set, waarvan ik alleen de grootste gebruikte. Het idee is dat ik hierdoor ook meer gebruik ga maken van versnelling 4 (en wellicht ook 5?).
 |
| De oude kettingbladen gedemonteerd |
 |
| Het nieuwe kettingblad gemonteerd |
Ook heb ik een opzetstuur gemonteerd om langer en comfortabeler een wat meer aero-dynamische houding te kunnen aannemen. Vooral op de lange stukken langs de Leidsche Vaart is dat erg prettig. De achternaaf begon wat meer speling te krijgen, dus deze heb ik ook onderhanden genomen. De binnenkant droop van de olie, dus voorlopig hoef ik me daar geen zorgen over te maken.
Nu de dagen weer korter worden heb ik de Sigma Mirage-set weer van de plank getrokken en gemonteerd. Is nog ouderwets halogeen-licht en ruim voldoende voor onverlichte wegen. Geen energiezuinige compacte led-verlichting, da's natuurlijk veel te modern op dit barrel.
maandag 8 juni 2015
one-for-all
Aangezien het aantal keer per jaar dat ik serieus fiets de laatste jaren kleiner was dan het aantal fietsen wat ik heb staan speelde de gedachte al een tijdje door mijn hoofd om een fiets te bouwen waarmee ik eigenlijk alles wat ik fiets kan doen en de overige fietsen van de hand te doen.
Alles in Nederland wel te verstaan, mocht ik ooit nog een keer serieus in de Alpen gaan fietsen huur ik ter plaatse wel een fiets.
Zodoende zou ik twee fietsen overhouden, mijn dagelijkse fiets voor naar de winkel en het station en een fiets voor woon-werk, "racefiets"-tochten en mountainbiken/boswielrennen.
Deze laatste zou de volgende fietsen moeten vervangen:
Gazelle Champion Mondial cyclocrosser (1982?)
Koga Myata Roadrunner racefiets (ca. 1980)
Kona Cinder Cone mountainbike (2004)
Marin Eldridge Grade mountainbike (1996)
Op de Kona na zijn alle fietsen van staal en bijna 20 jaar of ouder en geenszins origineel meer. De Kona heb ik in 2004 opgebouwd en dus inmiddels ook al weer 11 jaar oud.
Voorlopig heb ik op de volgende basis iets samengesteld:
Vortrieb / naamloos trekkingframe
Surly Karate Monkey voorvork
WTB Dual Duty XC wielset (ETRTO 622)
Specialized Fasttrack 2.2 voor- en Specialized Renegade 1.8 achterband
Shimano Deore schakelgroep (3x9)
Shimano SLX schijfremmen
Ritchey Pro Flat stuur 720 mm / -5 mm
Rose stuurpen 80 mm
Specialized zadelpen 27.2
Selle Italia SLR zadel
Het neigt nu nog heel erg naar een 29-er hardtail MTB, maar met een smallere achterband. Afgelopen weekend (7 juni 2015) heb ik hiermee het parkoers van Amerongen gereden en dat deed ie prima. Het zou lekkerder zijn om achter een band met meer volume te hebben, maar hier loop ik tegen de grenzen van het frame aan. Ik heb een Specialized Renegade 1.95 achterin gehad en dat liep aan. Wellicht leg ik deze band nog eens om het voorwiel, waardoor het verschil tussen voor en achter minder groot wordt.
Het stuur is een stuk breder dan wat ik tot nu toe gewend was, namelijk old-school stuurtjes van 58 tot 62 cm. Ik ga hier voorlopig verder mee fietsen, misschien dat ik 'm nog wat inkort na verloop van tijd.
Een andere gedachte is het monteren van een zogeheten dirt-drop, zoals het Soma Portola stuur welke nu op de Gazelle zit. Dit heeft wel verdere consequenties voor shifters en remmen. Soma heeft ook de Gator dirt-drop, deze accepteert wel mountainbike remgrepen en shifters. Het wordt dan meer een zogeheten monstercross-fiets. (onofficiële definitie: dropbar en banden kleiner dan 2.0)
Wat in Amerongen wel erg opviel en stoorde is het klapperen van de ketting op de liggende achtervork. Aangezien ik nog met 9 versnellingen achter rijd is hier geen achterderailleur met clutch (Shadow +) voor te krijgen van Shimano. Mocht ik die wel willen zou ik de shifters, cassette, achterderailleur en ketting moeten vervangen door een 10-speed uitvoering. En dat kost weer meer dan genoeg. Er is echter een minder kostbare weg: ik kan de 9-speed SRAM XO-shifters die ik nog heb liggen met een Shadow +-derailleur gebruiken, mits de derailleurkabel met een ca. 6mm dikke vulring wordt geklemd op de achterderailleur. Dit kost me alleen een nieuwe derailleur en wat huisvlijt. Ik heb inmiddels een bod gedaan op Marktplaats voor een derailleur, wie weet...
Alles in Nederland wel te verstaan, mocht ik ooit nog een keer serieus in de Alpen gaan fietsen huur ik ter plaatse wel een fiets.
Zodoende zou ik twee fietsen overhouden, mijn dagelijkse fiets voor naar de winkel en het station en een fiets voor woon-werk, "racefiets"-tochten en mountainbiken/boswielrennen.
Deze laatste zou de volgende fietsen moeten vervangen:
Gazelle Champion Mondial cyclocrosser (1982?)
Koga Myata Roadrunner racefiets (ca. 1980)
Kona Cinder Cone mountainbike (2004)
Marin Eldridge Grade mountainbike (1996)
Op de Kona na zijn alle fietsen van staal en bijna 20 jaar of ouder en geenszins origineel meer. De Kona heb ik in 2004 opgebouwd en dus inmiddels ook al weer 11 jaar oud.
Voorlopig heb ik op de volgende basis iets samengesteld:
Vortrieb / naamloos trekkingframe
Surly Karate Monkey voorvork
WTB Dual Duty XC wielset (ETRTO 622)
Specialized Fasttrack 2.2 voor- en Specialized Renegade 1.8 achterband
Shimano Deore schakelgroep (3x9)
Shimano SLX schijfremmen
Ritchey Pro Flat stuur 720 mm / -5 mm
Rose stuurpen 80 mm
Specialized zadelpen 27.2
Selle Italia SLR zadel
Het neigt nu nog heel erg naar een 29-er hardtail MTB, maar met een smallere achterband. Afgelopen weekend (7 juni 2015) heb ik hiermee het parkoers van Amerongen gereden en dat deed ie prima. Het zou lekkerder zijn om achter een band met meer volume te hebben, maar hier loop ik tegen de grenzen van het frame aan. Ik heb een Specialized Renegade 1.95 achterin gehad en dat liep aan. Wellicht leg ik deze band nog eens om het voorwiel, waardoor het verschil tussen voor en achter minder groot wordt.
Het stuur is een stuk breder dan wat ik tot nu toe gewend was, namelijk old-school stuurtjes van 58 tot 62 cm. Ik ga hier voorlopig verder mee fietsen, misschien dat ik 'm nog wat inkort na verloop van tijd.
Een andere gedachte is het monteren van een zogeheten dirt-drop, zoals het Soma Portola stuur welke nu op de Gazelle zit. Dit heeft wel verdere consequenties voor shifters en remmen. Soma heeft ook de Gator dirt-drop, deze accepteert wel mountainbike remgrepen en shifters. Het wordt dan meer een zogeheten monstercross-fiets. (onofficiële definitie: dropbar en banden kleiner dan 2.0)
Wat in Amerongen wel erg opviel en stoorde is het klapperen van de ketting op de liggende achtervork. Aangezien ik nog met 9 versnellingen achter rijd is hier geen achterderailleur met clutch (Shadow +) voor te krijgen van Shimano. Mocht ik die wel willen zou ik de shifters, cassette, achterderailleur en ketting moeten vervangen door een 10-speed uitvoering. En dat kost weer meer dan genoeg. Er is echter een minder kostbare weg: ik kan de 9-speed SRAM XO-shifters die ik nog heb liggen met een Shadow +-derailleur gebruiken, mits de derailleurkabel met een ca. 6mm dikke vulring wordt geklemd op de achterderailleur. Dit kost me alleen een nieuwe derailleur en wat huisvlijt. Ik heb inmiddels een bod gedaan op Marktplaats voor een derailleur, wie weet...
woensdag 6 mei 2015
Locomotief Sprinter voor Jeroen
Op 1 mei heb ik met een aantal collega's een toertocht gereden. Een van de collega's is Jeroen. Hij had in de garage nog een oude fiets van zijn vader staan, waar wel het een en ander aan moest gebeuren. Voor 1 mei, dus.
Hij had zelf al wel wat pogingen gedaan de fiets weer rijdbaar te maken, maar zoals hij zelf aangaf heeft hij er noch gevoel, noch geduld voor.
Het op te knappen exemplaar is een bos-groene Locomotief Sprinter, framenummer 3162585, ergens uit de jaren 70 vermoed ik. Geen volbloed racefiets, maar meer een tourfiets, voorzien van spatborden en een bagagedrager, althans in originele toestand. Alle kabelnokjes zijn keurig op het frame gesoldeerd, alleen de commandeurs zijn met een klembandje gemonteerd. De fiets was, zoals gebruikelijk in die tijd, volgehangen met onderdelen van diverse (franse) fabrikanten: Nervar cranks, Normandy naven in stalen velgen, Cyclo 5-speed freewheel, Simplex Prestige derailleurs, GB stuur en -pen, Altenburger middenoptrekremmen en remgrepen en vreemd genoeg Shimano commandeurs. Deze laatsten vallen een beetje buiten het rijtje van the usual suspects, je verwacht Simplex commandeurs, wellicht zijn de originele ooit vervangen.
Een aantal onderdelen kon gelijk de vuilnisbak in: de Simplex voorderailleur vanwege plastic-moeheid, het stuur vanwege niet-bedoelde kromheid. Als gevolg hiervan moest ook de stuurpen worden vervangen, aangezien deze een niet-doorsnee klemdiameter van 24,6 (+/- 0,2) mm heeft. De achterderailleur miste een derailleurwieltje, dus deze is gelijk in zijn geheel vervangen.
Verchroomd stalen velgen remmen aanzienlijk slechter dan aluminium exemplaren. Ik heb ze dan ook vervangen door een wielset uit een bij het grof vuil gevonden Koga Miyata Roadrunner van rond 1980. Deze was echter wel 6-speed in plaats van 5, dus de achtervork moest lichtelijk worden uitgebogen tijdens de installatie van het achterwiel. (inbouwbreedte 120 vs. 126 mm) Ook de voorvork moest enigszins geholpen worden om de voornaaf te accepteren. Ik heb het niet nagemeten, maar er schijnt een afwijkende Franse inbouwmaat van 96 mm te zijn. De voornaaf uit de Koga was in ieder geval de standaard 100 mm breedte.
De Koga is ook donor van de SR stuurpen met bijpassend stuur en de Shimano Altus voorderailleur. De achterderailleur is een NOS Huret Svelto geworden, ooit gekocht voor een nog niet bepaald doel.
De buitenbanden zijn van het type Continental Sportcontact, met een bij het type fiets passende breedte van 32 mm. Deze hadden wat hulp nodig van zeep en water om uiteindelijk netjes op de velg te gaan liggen. Hopelijk zijn ze goed lekbestendig, om ze onderweg te moeten verwijderen lijkt me een rottige klus. Maar wie weet worden ze soepeler door gebruik.
Hij had zelf al wel wat pogingen gedaan de fiets weer rijdbaar te maken, maar zoals hij zelf aangaf heeft hij er noch gevoel, noch geduld voor.
Het op te knappen exemplaar is een bos-groene Locomotief Sprinter, framenummer 3162585, ergens uit de jaren 70 vermoed ik. Geen volbloed racefiets, maar meer een tourfiets, voorzien van spatborden en een bagagedrager, althans in originele toestand. Alle kabelnokjes zijn keurig op het frame gesoldeerd, alleen de commandeurs zijn met een klembandje gemonteerd. De fiets was, zoals gebruikelijk in die tijd, volgehangen met onderdelen van diverse (franse) fabrikanten: Nervar cranks, Normandy naven in stalen velgen, Cyclo 5-speed freewheel, Simplex Prestige derailleurs, GB stuur en -pen, Altenburger middenoptrekremmen en remgrepen en vreemd genoeg Shimano commandeurs. Deze laatsten vallen een beetje buiten het rijtje van the usual suspects, je verwacht Simplex commandeurs, wellicht zijn de originele ooit vervangen.
Een aantal onderdelen kon gelijk de vuilnisbak in: de Simplex voorderailleur vanwege plastic-moeheid, het stuur vanwege niet-bedoelde kromheid. Als gevolg hiervan moest ook de stuurpen worden vervangen, aangezien deze een niet-doorsnee klemdiameter van 24,6 (+/- 0,2) mm heeft. De achterderailleur miste een derailleurwieltje, dus deze is gelijk in zijn geheel vervangen.
Verchroomd stalen velgen remmen aanzienlijk slechter dan aluminium exemplaren. Ik heb ze dan ook vervangen door een wielset uit een bij het grof vuil gevonden Koga Miyata Roadrunner van rond 1980. Deze was echter wel 6-speed in plaats van 5, dus de achtervork moest lichtelijk worden uitgebogen tijdens de installatie van het achterwiel. (inbouwbreedte 120 vs. 126 mm) Ook de voorvork moest enigszins geholpen worden om de voornaaf te accepteren. Ik heb het niet nagemeten, maar er schijnt een afwijkende Franse inbouwmaat van 96 mm te zijn. De voornaaf uit de Koga was in ieder geval de standaard 100 mm breedte.
De Koga is ook donor van de SR stuurpen met bijpassend stuur en de Shimano Altus voorderailleur. De achterderailleur is een NOS Huret Svelto geworden, ooit gekocht voor een nog niet bepaald doel.
De buitenbanden zijn van het type Continental Sportcontact, met een bij het type fiets passende breedte van 32 mm. Deze hadden wat hulp nodig van zeep en water om uiteindelijk netjes op de velg te gaan liggen. Hopelijk zijn ze goed lekbestendig, om ze onderweg te moeten verwijderen lijkt me een rottige klus. Maar wie weet worden ze soepeler door gebruik.
maandag 4 mei 2015
Koga Miyata Roadrunner met Sachs Pentasport
Meer geklust dan geblogd afgelopen jaar en dat zal altijd wel zo blijven, maar dit is het laatste project, onlangs voltooid.
Ik denk ergens afgelopen najaar dat er bij het grof vuil een straat verderop een rode racefiets lag. Ik ben afgestapt, zag dat het een Koga was, ben er mee teruggegaan naar huis en heb 'm bij de overige fietsen gezet.
Tot voor kort ben ik er niet aan toe gekomen iets met de fiets te doen, anders dan 'm voor enkele bruikbare onderdelen te kannibaliseren voor de Locomotief Sprinter van Jeroen. (hierover later meer).
Ergens aan het einde van het Locomotief-project begon er iets te broeien. Het Koga-frame heeft (semi-)horizontale uitvaleinden, dus prima geschikt voor een fixie, singlespeed óf versnellingsnaaf. Van die laatste heb ik er meerdere liggen, o.a. een Sachs Pentasport H5100 (5-gang) ingebouwd in een velg met bijpassend voorwiel. De inbouwbreedte van de naaf kwam ook nog overeen met die van het frame, dus de basis was er. De bediening van de naaf is met zowel links als rechts een kettinkje, dus dat moest te combineren zijn met de buiscommandeurs op het frame. Eigenlijk is alleen de afstelling van de middelste versnelling kritisch, de overige standen zijn of kabel strak of kabel slap. De positie van de middelste versnelling het ik op de rechter commandeur met watervaste stift gemarkeerd. Ik denk dat het met de nodige ervaring ook wel op gevoel te doen is.
De fiets was toen ik 'm vond nog zo goed als origineel, maar in verwaarloosde staat. Alle verchroomde onderdelen waren verroest, de aluminium onderdelen flink ge-oxideerd. De kogellagers liepen eigenlijk allemaal nog wel goed, zeker gezien de uiterlijke staat was dit alleszins een meevaller. De wielset met 6 kransjes achter liep nog soepel en op een slag in het achterwiel na eigenlijk alleen maar vies en dof. Deze set is hergebruikt in de Locomotief, evenals de voorderailleur, het stuur en de stuurpen. De Altus-achterderailleur, alhoewel in deze reincarnatie niet meer nodig, heeft het niet gehaald als donor-onderdeel voor de Loc.
De crankset en lagering heb ik wel uit elkaar gehaald, niet omdat het perse nodig was, maar omdat ik dit type nog niet eerder "live" was tegengekomen: Shimano Selecta, een soort octalink-achtige trapas, een losse, via een vertanding op de as te fixeren spider met tandwielen en losse crankarmen met self-extracting crankbouten. De cups zijn losse, in de bracketpot geschroefde schalen. Erg eenvoudig spelingsvrij af te stellen en met nieuw vet loopt het allemaal weer prima.
De Tourney-remmen doen het nog prima, de oude blokjes in combinatie met de ceramisch gecoate Rigida-velg vertragen ruim voldoende. De remhendels, met stadsgrepen, heb ik hergebruikt. Het moderne, dikke stuurlint en stadsremgrepen vinden elkaar niet erg aardig, daar moet ik wellicht nog een oplossing voor zoeken. De ruimte rond de banden is beperkt met de Vittoria Adventure 40-622, zowel bij de voor- en achterrem als ook in het frame, maar het gaat precies.
Het was zeker niet de bedoeling aan deze fiets veel geld uit te geven, en dat is gelukt. Het geld is gegaan naar 2 sram fixeerhulzen en 2 anti-rotatieringen (ca. 10 euro) en een rembinnen- en -buitenkabel (5 euro). De overige onderdelen had ik reeds langere tijd liggen, enkel de binnen- en buitenbanden had ik redelijk recent bij Rose in de uitverkoop aangeschaft (22 euro totaal).
Hierboven nog in opbouw met aan Locomotief Sprinter te doneren stuur en -pen
Binnenkort een wat uitgebreidere proefrit maken en gelijk wat foto's erbij.
Ik denk ergens afgelopen najaar dat er bij het grof vuil een straat verderop een rode racefiets lag. Ik ben afgestapt, zag dat het een Koga was, ben er mee teruggegaan naar huis en heb 'm bij de overige fietsen gezet.
Tot voor kort ben ik er niet aan toe gekomen iets met de fiets te doen, anders dan 'm voor enkele bruikbare onderdelen te kannibaliseren voor de Locomotief Sprinter van Jeroen. (hierover later meer).
Ergens aan het einde van het Locomotief-project begon er iets te broeien. Het Koga-frame heeft (semi-)horizontale uitvaleinden, dus prima geschikt voor een fixie, singlespeed óf versnellingsnaaf. Van die laatste heb ik er meerdere liggen, o.a. een Sachs Pentasport H5100 (5-gang) ingebouwd in een velg met bijpassend voorwiel. De inbouwbreedte van de naaf kwam ook nog overeen met die van het frame, dus de basis was er. De bediening van de naaf is met zowel links als rechts een kettinkje, dus dat moest te combineren zijn met de buiscommandeurs op het frame. Eigenlijk is alleen de afstelling van de middelste versnelling kritisch, de overige standen zijn of kabel strak of kabel slap. De positie van de middelste versnelling het ik op de rechter commandeur met watervaste stift gemarkeerd. Ik denk dat het met de nodige ervaring ook wel op gevoel te doen is.
De fiets was toen ik 'm vond nog zo goed als origineel, maar in verwaarloosde staat. Alle verchroomde onderdelen waren verroest, de aluminium onderdelen flink ge-oxideerd. De kogellagers liepen eigenlijk allemaal nog wel goed, zeker gezien de uiterlijke staat was dit alleszins een meevaller. De wielset met 6 kransjes achter liep nog soepel en op een slag in het achterwiel na eigenlijk alleen maar vies en dof. Deze set is hergebruikt in de Locomotief, evenals de voorderailleur, het stuur en de stuurpen. De Altus-achterderailleur, alhoewel in deze reincarnatie niet meer nodig, heeft het niet gehaald als donor-onderdeel voor de Loc.
De crankset en lagering heb ik wel uit elkaar gehaald, niet omdat het perse nodig was, maar omdat ik dit type nog niet eerder "live" was tegengekomen: Shimano Selecta, een soort octalink-achtige trapas, een losse, via een vertanding op de as te fixeren spider met tandwielen en losse crankarmen met self-extracting crankbouten. De cups zijn losse, in de bracketpot geschroefde schalen. Erg eenvoudig spelingsvrij af te stellen en met nieuw vet loopt het allemaal weer prima.
De Tourney-remmen doen het nog prima, de oude blokjes in combinatie met de ceramisch gecoate Rigida-velg vertragen ruim voldoende. De remhendels, met stadsgrepen, heb ik hergebruikt. Het moderne, dikke stuurlint en stadsremgrepen vinden elkaar niet erg aardig, daar moet ik wellicht nog een oplossing voor zoeken. De ruimte rond de banden is beperkt met de Vittoria Adventure 40-622, zowel bij de voor- en achterrem als ook in het frame, maar het gaat precies.
Het was zeker niet de bedoeling aan deze fiets veel geld uit te geven, en dat is gelukt. Het geld is gegaan naar 2 sram fixeerhulzen en 2 anti-rotatieringen (ca. 10 euro) en een rembinnen- en -buitenkabel (5 euro). De overige onderdelen had ik reeds langere tijd liggen, enkel de binnen- en buitenbanden had ik redelijk recent bij Rose in de uitverkoop aangeschaft (22 euro totaal).
Binnenkort een wat uitgebreidere proefrit maken en gelijk wat foto's erbij.
Abonneren op:
Posts (Atom)